unutulmayanlar

Haydi eski sevgili olaylarına girelim. Olur ya insan unutamaz bazı şeyleri, bazı detayları. Böyle hatırladıkça iç geçirir, yaşadıklarının aslında ne kadar güzel, mutlu şeyler olduğunu fark eder. Onları yaşatan anılar vardır işte. İnsan yaşarken bilmez zaten, gayet sıradan işler yaparsın ama aradan zaman geçince en basit şeyleri bile hatırladığında fark edersin onların büyüklüğünü.

Böyle romantik bir giriş yaptım ama öyle romantik anılar değil pek bunlar. Mesela ben bu sevgilinin evinde kaldım birkaç gün. Sabah erkenden kalktık, gidecektim. Bi baktım vouuu bildiğin regl olmuşum. Nasıl kötü oldum zaten yola çıkıcam şansa bak. Tabi o zaman o kadar rahat da değildim bu konularda, biraz utanıyordum ama ped med yok bende hazırlıksız yakalandım, daha zamanı değildi çünkü. Neyse gittim markete aldım geldim, buna da söyledim mecburen durumu. Bendeki de kafa o kadar evinde kalıyorsun da buna mı utanıyorsun..

Sevgili öğrenince durumu şunu demez mi

-aşkım daha erken değil mi?

hönk!!!!!

Yok artık, neredeyse benden iyi bilecek zamanını. Erken olduğunu bile biliyor. Ya nasıl hissettim o an hatılamıyorum ama sonraları öyle hoşuma gitti ki nasıl da ilgileniyor benle diye. Resmen aşkım 2 katına çıktı. Yani siz siz olun kız arkadaşınızın adet dönemini ezberleyin not edin bişey yapın, zamanı gelince de "aşkımm regl olursun bu günlerde dikkat et kendine" falan dediniz mi tamamdır, kız ölür geberir sizin için.

Sonra kalkıp tostlarımızı kendi yapmıştı ben fenayım diye. ahh ah.

...............

Oturmuş yemek yiyoruz. Onun arkadaşı ve arkadaşının sevgilisi de var. 4ümüz serildik tıkınıyoruz. Benimki bilir hep benim az yemek yediğimi. Aslında az yemem de onun yanında yiyemem hiç duygu patlaması yaşayınca sindirim sistemim yavaşlıyor (biyolojik gerçek bu). Ben yine birazcık yedikten sonra doydum deyip çekildim. Benimkinin arkadaşının manitası dedi,

-Ne kadar yedin daha da doydun?

Benimkinden gelen cevap:

-7 kaşık.

Öyle kaldım yemin ederim. Nasıl hoşuma gitti. Arkadaşları olmasa yiyip bitirirdim orda. Ne kadar yediğimi izlemiş, saymış bir de. Tabii bir de kız sevgilisine "yaa bak insanlar sevgilisiyle ne kadar ilgileniyor" deyince ben daha da bir hoş oldum.

Daha bir ton var böyle detaylar, o zamanları yaşarken fark etmemiştim aradan zaman geçince, ayrılınca, onu kaybedince bunları hatırlayıp gözlerimin dolacağını. Bilsem herhalde o arkadaşları ordan kovar her saniyemi onunla baş başa geçirirdim. Kimseyle paylaşmazdım onunla olan vaktimi.

Böyle ilgi, şefkat göstermesi bir sevgilinin diğerine, hayata tat katan şeylermiş meğer. İnsan hatırlıyor, özlüyor.